«Բայղուշություն» չանենք, սակայն հանուն արդարության փաստենք՝ քանի որ սկսված քաղաքական դասավորությունները հետապնդում են մեկ իդեա-ֆիքս` մանդատ ունենալ ապագա խորհրդարանում, ուստի որքան էլ ոմանք պնդեն, թե դաշինքները չպետք է լինեն «դեմքի արտահայտության և մաշկի գույնի» քննարկումների մակարդակում, եղել է, կա ու դեռ կլինի այդպես, որովհետև ընտրություններից երեք-չորս ամիս առաջ ստեղծվող միավորը երբեք չի կարող ներքին-բովանդակային պահանջարկի արդյունք լինել և լուրջ փոփոխությունների դաշտ ապահովել:
Այժմ առավել առարկայական` սկսված գործընթացների մասին թե՛ իշխանական, թե՛ ընդդիմադիր (եթե այդպիսին կա) մասով:
Իշխանություն. այստեղ, ասել ենք, թարմացվելու է ՀՀԿ-ն, Կարեն Կարապետյանի շուրջը որոշակի աղեղ է ստեղծվելու, զուգահեռաբար` ՀՅԴ-ին, որպես աշխարհասփյուռ կուսակցության, քարտ-բլանշ է տրվելու, որոշակի պահից խաղի մեջ է «ներարկվելու» «մուտիլովշչիկներին» ու «շպիոններին» մի հայացքով որսացող Գագիկ Կոլյայիչը, սակայն իշխանական խաղի ողջ հմայքն այս երևացող «ֆիգուրները» չեն:
Ղեկավարելի քաոսն այս անգամ գլոբալ շերտեր ունի: Այո, առաջնահերթ խաղարկման մեջ է «գլոբալ հայեր» նախագիծը, որն օրերս ստորագրվեց հայտնի «համաշխարհային» հայերի կողմից, ինչը իսկապես հետաքրքիր է, որովհետև նախագծում բոլորը հեղինակություններ են, փող կա, ազդեցությունների հսկա դաշտ` նույնպես: Եվ արված է «աշխարհի մակարդակով»: Շարունակությամբ` ստեղծվում է «Միասնական Արմենիան», հայտնի «Ամարասի Արթուրի»` Հովնանյանի փեսա Արթուր Ալեքսանյանի «մեկենասությամբ» և «ձեռամբ», ուր փորձ է արվում տեղակայելու նաև «Հոգևոր Հայաստանը». հիշենք, որ այս կառույցում են Սերժ Թանկյանը, Արսինե Խանջյանը, այլ կերպ ասած` «Սասնա ծռերի» տղերք-աղջկերքը: Եվ՝ ոչ միայն. Օսկանյանն է գնում-գալիս: Իսկ «ամենաէկզոտիկն» այստեղ Աշոտ Մանուչարյանի գոյությունն է: Չէ, մի շտապեք ասել՝ որտեղ Աշոտը, այնտեղ՝ ձախողում: Հնարավոր է՝ սա հենց այն դեպքը լինի, երբ խուփը գլորվի, գնա-հասնի իր պուտուկին: Այո, սիրում է Աշոտը Հունգարիան տեղափոխել Ալյասկա, Ռուսաստանը` Նիդերլանդներ, իսկ ԱՄՆ-ը` Աֆրիկա: Չբացառենք, որ հայտնի կոմբինատոր Աշոտը կկարողանա ինչ-որ ֆունկցիա-գեներացիա իրականացնել:
Լրջանանք` արձանագրելու. ինչպես և ցայս կանխատեսել էինք. ա) խոշորացվում են համայնքները, օյ, կներեք, կուսակցական-հասարակական, սփյուռքյան կառույցները: Ընդ որում, խոստովանենք նաև, որ դա բխում է փոքրացող, քով քովի եկող աշխարհի գլոբալ շահերից: բ) Սա այն անտես «տյունինգն» է, որն ուղեկցում է բոլորին հոգնեցրած ՀՀԿ-ի «տյունինգին», մի դեպքում՝ ՀՀԿ-ն ստվերում հանգիստ պահել-թողնելու, մյուս դեպքում՝ «գլոբալ-հայտնի» մարդկանց խաղաքարտով խաղալու նկատառումներով:
Այսպիսի դասավորությունը հնարավորություն կտա ընդարձակ մանևրի, հիբրիդային լուծումների, և այս դեպքում ղեկավարելի քաոսը շատ ավելի ընկալելի կդառնա թե՛ դրսի, թե՛ ներսի խաղացողների համար, որովհետև նրանում ներառված են և՛ պրոռուսական, և՛ պրոարևմտյան խաղացողներ, ու շախմատային տախտակի վրա, ի անհրաժեշտություն, հնարավոր կլինի կամ երկուսին միաժամանակ առաջ բերել ու բալանս ապահովել, կամ, պերմանենտ հետ-առաջի սկզբունքով, փոխատեղել խաղարկումը:
Որքան աշխատող կլինի այս սխեման, որքան հնարավոր կլինի ճշգրիտ գծել այս քարտեզը (չմոռանանք, որ այդ խաղատախտակին խաղալու են նաև տարածաշրջանային, այդ թվում` մեծ խաղացողներ), կերևա առաջիկայում:
Այնուհանդերձ, այս տեսանելի և ստվերային դասավորությունները ստիպում են ներքին խաղացողներին, ընդդիմադիրներին, մասնավորապես, Նիկոլի ՔՊ-ին, ՀԱԿ-ին ու մնացյալներին ևս վերադասավորվել` փոխելով, փոխարկելով մինչ այդ եղած իրենց «մոդելները»` խորհրդարանական ընտրությունների և մանդատի համար։ Իսկ թե որքան են արդյունավետ ընդդիմադիր դաշտում տեղի ունեցող վերջին դասավորությունները, «հաջորդ դասին»:
Կարմեն ԴԱՎԹՅԱՆ